Baraki - Wioska Innych.

Dołączył: 24 Mar 2008 Posty: 156 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

- Czasami, ale nie jest już to tak uciążliwe, jak na początku. Może po prostu sie przyzwyczaiłam - roześmiała się - A jak ty sie czujesz? Już wszystko w porządku?

Dołączył: 24 Mar 2008 Posty: 226 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

- Widzę, że uczysz się strzelać. - Spojrzała na puszkę. - Całkiem niezły strzał jak na początek ćwiczeń.

Dołączył: 24 Mar 2008 Posty: 402 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Pokiwała głową i zaczęła zgniatać między palcami rant koszulki.
- Tak, wszystko już w porządku. Po tym wszystkim została mi tylko niewielka blizna na brzuchu. – Zaśmiała się ponuro i wbiła wzrok w ziemię.

Dołączył: 24 Mar 2008 Posty: 536 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Zrobiło się ciemno. Nadszedł wieczór.

Gdy nadszedł wieczór, skończył wykonywac swoje obowiązki w ogrodzie położonym za barakami i wrócił do osady. Rozejrzał się plac był pusty. Udał się w stronę swojego baraku.

Dołączył: 24 Mar 2008 Posty: 536 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Ben spoglądał przez okno na coraz bardziej pusty plac. Gdy ostatni z jego ludzi zniknął w swoim domu, pomyśłał
Na to czekałem, nie powinni mnie widzieć założył plecak, wziął drewnianą laskę i wyszedł z baraku. Przeszedł przez pustą osadę i dotarł do ogrodzenia. Przeszedł na drugą stronę i skierował swoje kroki w stronę chatki Jacoba.

Dołączył: 26 Mar 2008 Posty: 267 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Gdy nadszedł wieczór Henry udał się do swojego baraku. Położył się spać. Obudził się w środku nocy. Poszedł do kuchni i zrobił sobie kanapkę. Włączył płytę z muzyką Wagnera. Gdy zjadł kanapkę zrobił sobie herbaty, stanął przy oknie i z kubkiem w ręku spoglądał na pusty plac w centrum osady.

Dołączył: 24 Mar 2008 Posty: 536 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Nad barakami nastał ranek. Mieszkańcy nawet nie zauważyli nieobecności Bena.

Dzień: 34.

Michael: 60 XP
Henry: 80 XP

Porę zmieniała Meg. ^^

Dołączył: 24 Mar 2008 Posty: 156 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Lynn skończyła karmić Aarona i spojrzała w stronę pokoju Ann.
- Ciekawe, czy ciocia jeszcze śpi? - powiedziała do Aarona wycierając mu buzie -a może wybrała by się z nami na spacer.
Dziewczyna podeszła do drzwi pokoju i otworzyła je, tylko po to, żeby przekonać się, ze jest zupełnie pusty.
- Chyba ciocia znalazła sobie ciekawsze zajęcie - roześmiała się zamykając drzwi - to co idziemy sami - rzuciła i ubrała niemowlaka.
Po chwili szła już przez plac baraków popychając przed sobą wózek. Po drodze spotkała siedzącego przed swoim domem Mathewa.
- Dzień dobry - uśmiechnęła sie na powitania - Meg jeszcze śpi, czy da sie wyciągnąć na spacer?

Dołączył: 26 Mar 2008 Posty: 267 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Nawet nie zauważył jak minęła noc. Wstał z kanapy i zobaczył że baraki wracają do życia.
Pora zobaczyć się z Benem pomyślał od powrotu z akcji jeszcze z nim nie rozmawiał.
Najpierw jednak inspekcja zabrał z biurka pistolet przewiesił mp5 przez ramię i wyszedł w stronę słupów magnetycznych

Obudził się lecz nie spał tej nocy zbyt dobrze gdyż dokuczały mu bóle brzucha które odczuwał już od kilku dni. Zjadł kanapkę i wyszedł z baraku. Skierował się w stronę domu Anny. Zapukał kilka razy w drzwi lecz nikt nie otwierał. Wrócił do swojego baraku.

Dołączył: 24 Mar 2008 Posty: 536 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Nadeszło południe.

Lynn- 120 XP
Henry- 100 XP
Michael- 100 XP

Porę dnia zmienił Ryan ;P

Dołączył: 24 Mar 2008 Posty: 156 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Nie mogąc znaleźć żadnego towarzysza Lynn sama zabrała chłopca na długi spacer. Gdy wrócili do domu położyła chłopca do łóżeczka a sama zabrała się za przygotowanie obiadu. Gdy kroiła warzywa zacięła sie nożem w palec, z którego szybko popłynęła wąska stróżka krwi. Lynette przez chwile wpatrywała się w zranienie, błądząc myślami zupełnie gdzie indziej, ale szybko otrząsnęła sie i opatrzyła palec.
Dlaczego pomyślałam o ojcu? Czyżby kojarzył mi sie tylko z widokiem krwi.

Dziewczyna uśmiechnęła sie ponuro. Od czasu, gdy dowiedziała sie, ze jej ojciec nie żyje, przestały dręczyć ją koszmary z nim w roli głównej. Odkąd tajemnica jego zniknięcia została rozwiązana mogła już nawet myśleć o nim bez emocji. Nie żył. To był koniec.
Lynn usłyszała głośny płacz dobiegający z sypialni, więc zgarnęła do apteczki materiały opatrunkowe i poszła do Aarona.
- Co jest kochanie? - zapytała podnosząc chłopca. Okazało się, ze trzeba zmienić pieluszkę. Dziewczyna szybko sobie z tym położyła i położyła małego na łóżku sama kładąc sie obok.
- Teraz zadowolony? - uśmiechnęła się, delikatnie ściskając drobne paluszki - No uśmiechnij się do.... do... mamy - ostatni wyraz wymówiła z szybkością błyskawicy i już sekundę później była zażenowana własną śmiałością.
- Wiem, że masz już mamę - nie przestała bawić się rączką dziecka - chciałam tylko usłyszeć jak to brzmi.
I Brzmiało Cudownie....